1 juni 2014: Ladiesrun Rotterdam

Afgelopen zondag 1 juni was het dan zover: de Ladiesrun van Rotterdam. De eerste "race" sinds ik weer hardloop.
Toen ze hoorde dat ik me had ingeschreven zei Desiree meteen: "Ik ga met je mee en we lopen op jouw tempo.". Zo lief en zo gezellig om dit samen te doen.

Twee weken voor de wedstrijd liep ik op maandagavond tijdens de intervaltraining een kleine heupblessure op. Dus niet meer lopen, 2 sportmassages en Ibuprofen slikken, om vooral toch maar die Ladiesrun te kunnen lopen.

Even na half 9 komt Desiree me ophalen. Samen rijden we naar Rotterdam. Even voor 10 uur komen we aan. Het is nog rustig. We gaan even bij de lockers kijken, hoe groot zijn ze en kunnen onze tasjes erin? Dat is geen probleem.

Dan lopen we naar de stand van Weight Watchers om mijn shirt en startnummer op te halen.
We lopen even rond langs de kraampjes en drinken koffie/ thee.

Dan gaan we nog even naar het toilet, spelden onze startnummers op en eten nog een koek voor de broodnodige energie.
Langzaam naar de warming-up. We springen kort even mee, maar vinden dat dit iets teveel van het goede is en willen onze energie (en mijn heup...) sparen voor de 5 km.
Dus nog een plaspauze en naar het startvak.

 

Daar staat een grote massa. Om half 12 wordt het startschot gegeven door Angela Groothuizen. We horen het startschot, maar er gebeurt nog erg weinig. Langzaam komt er wat beweging in de massa, al is het wel erg traag. We zijn met zoveel, dat kost even moeite om op gang te komen. En als we dan een bocht om moeten staat alles meteen weer stil...

We zoeken een rustiger stukje op langs het voetpad aan de linkerkant en kunnen daar wat vaart maken. Al heel snel zijn er vrouwen die niet meer kunnen lopen en moten wandelen. Jammer dat ze dan niet aan de kant gaan lopen... Het is moeilijk om een beetje in je eigen tempo te lopen.
Hoe verder we komen, hoe beter dat gaat, omdat er toch iets meer ruimte komt.

Langs de kant van de weg staan veel mensen om aan te moedigen. Bijna de hele 5 km staan er supporters, met af en toe een bandje tussendoor. Super gezellig!

In de laatste kilometer krijg ik het even zwaar. Mijn ademhaling gaat moeizaam. We vertragen iets en dat helpt!. Achteraf blijkt ook dat ik mijn snelste tijd tot nu toe heb gelopen in de laatste 2 km.
Dat compenseert de trage start en met 37.24 min komen we over de finish!

We hebben het gehaald!! Bij de finish krijgen we onze medaille omgehangen en hebben we grote behoefte aan een beker water. Het is warm weer, ook al is het niet heel zonnig. Het voelt wat klam.

Buiten puffen we even uit en rekken onze spieren om spierpijn te voorkomen.

Wat ben ik trots dat ik het gehaald heb! Mijn heup heeft het ook goed gehouden. In het begin voelde ik 'm even fel, maar door de Ibuprufen en de adrenaline heb ik er geen last van gehad. Ook de dagen daarna niet.

Dat komt pas weer als ik woensdag weer een stukje wil lopen... Dat eindigt uiteindelijk met een bezoekje aan de huisarts en de fysiotherapeut.

Lieve Desiree, dank je wel dat je samen met mij de Ladiesrun hebt gelopen! Ik vond het super gezellig samen, en heel lief dat je je tempo aan mij hebt aangepast. Dank je wel! XX

** Foto's van mijzelf, en van de site van de Ladiesrun!

Love, Miranda